9.7 uit 122 recensies
Van pinguïn tot Hawaï
Het is 07:30 uur en de meest irritante wekker ter wereld begint te gillen. Ik lig tot mijn nek onder dekens zo dik dat ik mijn voeteneind niet eens kan zien. Buiten heeft het (natuurlijk) wederom gevroren en ik hoor de buurman al krabben. Met de grootste voorzichtigheid steek ik een vinger boven de dekens uit en geef ik een tikje op de “houd-je-mond-knop”. Veel tijd om te snoozen is er niet, want een nieuwe werkdag klopt op mijn slaapkamerdeur. Om te voorkomen dat ik weer vertrek naar dromenland, besluit ik de warme dekens van me af te gooien en uit bed te springen. Razendsnel kleed ik me aan, want de wereld buiten mijn bed is niet te harden. Nog net voordat mijn tenen eraf zijn gevroren, heb ik mijn warme Happy Socks aangetrokken en sprint ik naar beneden. Vluchtig werk ik een broodje ham-kaas naar binnen en sprint weer omhoog om me klaar te maken voor een nieuwe dag op kantoor. Ik doe een poging om er, ook op ijskoude werkdagen, goed uit te zien en begroet mijn moeder voordat ik in de auto stap en met maximumsnelheid naar kantoor rijd. De weg van de parkeerplaats naar de kantoordeur is echt niet normaal. Ik wankel langs pinguïns, ijsberen en poolvossen, die eveneens omkomen van de kou. En dat terwijl ze de Noordpool gewend zijn. Op het moment dat ik het kantoor binnen wil stappen, vriest mijn hand bijna vast aan de deurklink. Nog net op tijd blaas ik warme adem tegen mijn hand en zet ik een stap binnen. Eindelijk, verlossing. Ik ben aanbeland op een werkplek met collega’s die het strand in Spanje nog aan de frisse kant vinden, dus dat komt helemaal goed. Een warmer onthaal is niet mogelijk: fijn!
Maar dan blijkt …
De uitspraak ‘baas boven baas’ wordt snel duidelijk, wanneer blijkt dat niet elke collega mijn koude stappenplan van vanochtend heeft moeten doorlopen. Ongeveer 90% van de collega’s heeft een “thank-god-dat-ik-eindelijk-op-een-warm-kantoor-ben-na-een-ijskoude-tocht-langs-pinguïns-ijsberen-en-poolvossen” blik. Maar één collega, die óf een onzichtbaarheidsmantel draagt óf de benen heeft genomen, heeft een ander stappenplan doorlopen. Collega Sanne heeft het allemaal beter bekeken en is gevlucht naar het altijd zonnige Hawaï. Dat snappen wij niet. Op Hawaï hebben ze geen schattige pinguïns, ijsberen en poolvossen. Daar kun je niet met lekker koude teentjes uit bed stappen. Daar krijg je nooit de mogelijkheid om in de ochtend lekker je autoruiten te krabben. En toch snappen we Sanne ook weer wél. Er is namelijk een klimaatverschil van ongeveer +45 graden Celsius. Er ligt ook een verschil in hoe de boodschap overkomt: “ik ga lekker op vakantie naar Hawaï” of “ik ga lekker op vakantie naar Gemert”. Het strand en de palmbomen in Hawaï zorgen waarschijnlijk ook voor een ander uitzicht dan de berm en de eikenbomen in Gemert. Ja nee, wij snappen het wel. Maar voor nu zetten we de verwarming op ons kantoor op standje zweten-tot-we-zijn-versleten en kunnen we ons veroorloven om de winterjas binnen onze muren uit te trekken. Hartstikke fijn.
En toch als we naar buiten kijken …
Een beetje crue is het natuurlijk wel, wanneer we onze hoofden 45 graden draaien en naar buiten kijken. De oude vrouw op leeftijd komt elke ochtend met haar hondje voorbijgelopen, maar vandaag zien we niet meer dan een warm bolletje inclusief hoedje op maat en iets wat lijkt op een hond met een volledig op maat gemaakt warmhoudpakje. Het waggelt voorbij ons kantoor met een gemiddelde snelheid van 0.4 km/uur. Stap voor stap, terwijl beide voeten regelmatig vastvriezen aan de ijskoude straatstenen en de vier pootjes van de hond minder enthousiast trippelen dan we gewend zijn. De plaatselijke fietsclub heeft blijkbaar besloten vandaag geen ronde te doen en de krachtpatsers die het wagen om op de fiets te klimmen, hebben daar waarschijnlijk spijt van. Naast het feit dat de ijsberen het fietspad versperren en de poolvossen rond voorbijrijdende fietsers heen rennen, zijn de fietsbanden zo keihard bevroren dat ze een vierkante vorm hebben aangenomen en normaal fietsen bijna onmogelijk wordt gemaakt. Mensen vallen op de ijskoude straatstenen, glijden uit, vriezen vast of staan letterlijk aan de grond genageld. En al die tijd zitten wij warm binnen, beslaan de ramen vanwege ons sauna-klimaatje en glimlachen we soms terwijl de zoveelste ijsbeer probeert in de boom tegenover ons kantoor te klimmen. Als we aan Sanne denken terwijl zij wordt omarmd door de Hawaiiaanse zon, vinden we de broeikas waarin we ons kantoor hebben omgetoverd eigenlijk nog aan de frisse kant. Laten we ‘m toch nog even een graadje hoger zetten. Vinden we fijn.
Klik hier als je werkzoekende bent en op zoek bent naar een baan die bij je past.
Klik hier als je opdrachtgever bent en op zoek bent naar (een) medewerker(s).
